Aktualności

Muzeum Tatrzańskie w Zakopanem, które jest właścicielem wystawy, posiada w swoim archiwum fotograficznym największą kolekcję szklanych negatywów rodziny Witkiewiczów, z czego najwięcej jest autorstwa Stanisława Ignacego Witkiewicza (Witkacego), wybitnego malarza, fotografika, pisarza i filozofa oraz jego ojca Stanisława Witkiewicza, twórcy stylu zakopiańskiego, pierwszego polskiego stylu narodowego, przejawiającego się w architekturze i rzemiośle artystycznym.. Na wystawie prezentowany jest wybór 35 fotografii, ze zbiorów Muzeum. Wybrane zdjęcia oscylują wokół trzech głównych motywów – portret (człowiek), pejzaż - samodzielny ale również ze sztafażem - oraz sztuka, jako autonomiczny temat, ale pojawiająca się także jako miejsce pracy, lub dopełnienie postaci. W fotografiach widoczne są próby uchwycenia różnych problemów artystycznych - kompozycja i kadrowanie, światło i cień oraz nastrój. Zaprezentowany wybór zdjęć przedstawia różne podejście do modela, lub krajobrazu. Można zaobserwować również jak wykonywane są autoportrety Panów Witkiewiczów, a jak wykonują im zdjęcia osoby im bliskie, czy też zdjęcia tych samych modeli, wykonane przez innych autorów.

Zdjęcia prezentowane na wystawie, wykonali także: Jan „Koszczyc” Witkiewicz i jego siostra Maria Witkiewiczówna (Dziudzia) – dzieci Jana Witkiewicza, brata Stanisława.

Kuratorem wystawy, z ramienia Muzeum Tatrzańskiego, jest Zofia Radwańska, a jej prezentacja w Muzeum Regionalnym w Człuchowie, która przygotowana została we współpracy z Agencją Zegart, nieprzypadkowo ma miejsce w roku 110-tej rocznicy śmierci Ojca i 140-tej rocznicy urodzin Syna.

Mieczysław Karłowicz (1876–1909), jeden z najwybitniejszych polskich kompozytorów, w swoim krótkim życiu miał znaczący epizod górsko-fotograficzny, przez który trafił do annałów historii taternictwa i na karty historii fotografii polskiej.

Jego zainteresowania fotografią sięgają lat młodzieńczych, ale największe osiągnięcia, w tej dziedzinie, przyniosły trzy ostatnie lata życia: 1906-09. Właśnie z fotografią związana jest tragiczna śmierć, w lutym 1909 roku – nastąpiła na trasie wycieczki narciarskiej, której celem było wypróbowanie dopiero co kupionej kamery Globus – 13x18 cm; dziś powiedzielibyśmy: wielkoformatowej.

Nie potrafimy oszacować ile zdjęć w swoim życiu wykonał Karłowicz. Wpierw były to ujęcia domowe, aparatem "rewolwerowym", konstrukcji Aleksandra Karolego, na 12 klisz. Później, już w Berlinie, robione miniaturowym Pocket Kodakiem, a w końcu, od roku 1906 tzw. mieszkowcem na szklane płyty 9 x12 cm, z tessarem Zeissa, w migawce Koilos.

Właśnie tym ostatnim aparatem zrobił Karłowicz zdjęcia, pokazane na wystawie.

Wystawa "Akordy światła. Fotografie Mieczysława Karłowicza" to tylko niewielka część, z ponad dwustu znanych fotografii, jego autorstwa – to reprodukcje 35 zdjęć, których negatywy, lub oryginalne odbitki, zachowały się w zbiorach Centralnego Ośrodka Turystyki Górskiej PTTK w Krakowie.

Kuratorem wystawy jest Zbigniew Ładygin. Jej prezentacja w Muzeum Regionalnym w Człuchowie zorganizowana została we współpracy z Agencją Zegart.