"Plemiona Izraela" znane również jako Dwanaście Plemion Izraela, są centralnym elementem narracji biblijnej, będąc przedstawione jako potomkowie dwunastu synów Jakuba, którego Bóg nazwał Izraelem. Ich historia jest kluczowa w tradycji judaizmu, ponieważ każde z plemion miało swoją unikalną rolę i miejsce w dziejach narodu żydowskiego, od osiedlania się w Ziemi Obiecanej, przez epokę sędziów, aż po czasy królestwa Izraela i Judy. Te plemiona nie tylko ukształtowały wczesną historię Izraela, ale także odzwierciedlają różnorodność i bogactwo kultury żydowskiej.
W kontekście sztuki, Salvador Dalí, słynny hiszpański surrealistyczny malarz, znany był z eksplorowania i reinterpretacji motywów judeochrześcijańskich w swojej twórczości. Po powrocie do swoich katolickich korzeni w latach 40. XX wieku, Dalí zaczął intensywnie badać tematy biblijne, co znalazło wyraz w jego dziełach. Jego portfolio „Dwanaście Plemion Izraela” z 1973 roku jest wyrazistym przykładem tego zainteresowania. Wykorzystując techniki akwaforty i suchej igły, Dalí stworzył serię grafik, które łączą w sobie zarówno klasyczną symbolikę biblijną, jak i osobiste, surrealistyczne interpretacje. Każda grafika z tej serii jest bogata w kolory i szczegóły, odzwierciedlając nie tylko „Błogosławieństwo Jakuba” z Księgi Rodzaju, ale także wzbogacając je o elementy z judaistycznych tekstów, takich jak opisy flag i emblematów reprezentujących każde z plemion. Przez to Dalí nie tylko przedstawił historię plemion Izraela, ale także nadał jej nowy wymiar, łącząc wizję artysty z głęboką warstwą historyczną i duchową, co jest charakterystyczne dla jego późniejszych prac.